Net over de grens bij Haaksbergen mag ik vandaag buitenkijken in het paardenparadijs van equitherapeute Stephanie Freriks. Op haar boerderij begeleidt Stephanie kinderen met een zorgvraag. Haar paarden spelen hierin een heel belangrijke rol.
Onderweg regent het. Ik hoop dat ik, ondanks de nattigheid, foto’s kan maken op de prachtige plek waar Stephanie met haar paarden woont. Als ik Overijssel in rijd gaat de regen over in sneeuw – het wordt dus allesbehalve droog! Gelukkig levert de sneeuw wel mooie paardenplaatjes op.
Als de bel gaat, komen de paarden
Een van de eerste dingen die me opvallen als we naar de paarden gaan, is de bel die vlakbij de paddock hangt. “Ik heb de paarden geleerd dat ze van de wei af moeten komen als ze deze bel horen” vertelt Stephanie. “Zo hoef ik ze nooit achterin in het weiland te gaan vangen, heel gemakkelijk!”
Even kennismaken
Stephanie’s vier paarden staan op de paddock voor de ruime inloopstal als ik aan kom. Nieuwsgierig naar het bezoek steken ze hun hoofden over de omheining en ruiken aan mijn camera. Stephanie stelt haar vier merries aan me voor: eerst Rose, met haar is alles begonnen. De witte merrie is duidelijk het paard aan het hoofd van de kudde. “Rose heeft op verschillende pensionstallen gestaan, voordat ik een huis vond waar ze mee naartoe kon”, vertelt Stephanie. “Het leek me altijd heerlijk om mijn paard aan huis te kunnen houden, geen rekening meer hoeven houden met de regels van andere mensen.”
Drie generaties paardenliefhebbers
Stephanie’s ouders zijn ook mee verhuisd en tegelijk aangestoken door het paardenvirus. “Mijn vader viel voor Dora, deze grote stevige dame”, lacht Stephanie. Dora hangt erg aan Rose: “ze vindt het helemaal niet leuk als Rose zonder haar uit de paddock wordt gehaald.” Inmiddels is ook de derde generatie gegrepen door de liefde voor paarden: Stephanie’s dochter Maud rijdt vol enthousiasme op pony Sunny. En zoon Fester vindt het reuzegezellig om samen met mama al kletsend de stal en paddock uit te mesten. Saartje de Fell pony maakt de kudde compleet. Het is een mooi stel bij elkaar, vier hele verschillende kleuren en types paarden.
Equitherapie voor kinderen met een zorgvraag
De boerderij van Stephanie is niet alleen voor haar eigen gezin een heerlijke plek. Stephanie is, naast haar werk als lerares op speciaal basisonderwijs, ook equitherapeute. Zij biedt zowel individuele- als groepsbegeleiding aan kinderen met een zorgvraag. “Mijn paarden zijn een heel belangrijk onderdeel van de begeleiding die ik geef”, vertelt Stephanie.” Het doet kinderen vaak goed om lekker buiten bezig te zijn, in de buurt van paarden. Equitherapie – therapie met het paard als co-therapeut – kan daarbij worden ingezet voor specifieke doelen. Deze worden bepaald samen met ouders/verzorgers, maar ook met andere zorgverleners die het kind regelmatig zien. “Ik geniet iedere keer weer als ik een kind zie opbloeien naast of op een van mijn paarden”, glimlacht Stephanie. De kinderen knutselen regelmatig mooie kunstwerkjes voor de paarden.
Nieuwe hoefschoenen voor Sunny
Pony Sunny is een van de lievelingen van Stephanies eigen kinderen, maar ook van de kinderen die op de boerderij komen voor begeleiding. “Sunny heeft voor kleine kinderen precies de ideale hoogte om gemakkelijk te kunnen knuffelen en borstelen”, vertelt Stephanie. Maar Sunny kan ook iets heel bijzonders: zij loopt voor het karretje. “We maken regelmatig een tochtje hier door het buitengebied. Voor de kinderen is het echt een uitstapje als ze mee mogen op het karretje.”
Alle paarden zijn blootsvoets. Ze worden regelmatig bekapt. De verharding in de inloopstal en paddock heeft daarbij als voordeel dat de hoeven mooi blijven tussen de bekapbeurten door. Stephanie: “Ik merkte dat Sunny’s hoeven net wat extra bescherming nodig hebben wanneer we op de weg gaan mennen. Daarom heb ik een paar jaar geleden hoefschoenen voor haar gekocht. Dat eerste paar is nu echt aan het verslijten. We hebben nét nieuwe hoefschoenen gekocht, nu een heel ander model dan de vorige keer. Er was zelfs de keuze tussen twee modellen. Uiteindelijk hebben we gekozen voor de Explora Hoofboot. Superleuk voor de kinderen dat we konden kiezen voor een roze achterkant!” Op de foto heeft Sunny twee verschillende hoefschoenen aan.
De inrichting van het paardendomein
De paarden van Stephanie kunnen dag en nacht zelf kiezen of ze binnen of buiten willen zijn. “Ik sluit wel een deel van de inloopstal af met een schrikdraadje overdag.” Er ligt een bodem vlas op de tegels op het afgezette stuk in de stal. “Anders lopen de paarden de hele tijd precies daarheen om te gaan plassen!” Stephanie lacht: “en dan kan ik aan de gang blijven met uitmesten.” ’s Avonds krijgen de paarden het stuk er uiteraard wel bij: “dan kunnen ze lekker droog gaan liggen als ze willen”.
De bodem buiten
“We hebben verschillende pogingen gedaan om de modder in de paddock te beheersen”, vertelt Stephanie. Uiteindelijk is het een combinatie van verharding met grote tegels geworden, met een stuk rubberen paddockmatten. “Die paddockmatten zijn echt een uitkomst! Er ligt wel zand overheen, maar de paarden – en jijzelf! – zakken niet diep meer weg in de modder.” Een stuk comfortabeler in dit natte jaargetijde. De paarden kunnen zo altijd droog staan. Ook bij het hooi eten hoeven ze niet in de blubber te staan.
Voer- en waterplaatsen
Aan de buitenzijde van de inloopstal, net om de hoek, is een extra voerplaats voor hooi. Onder een afdakje hangt een hooinet, zodat meerdere paarden tegelijk kunnen eten. Ook binnen, in de inloopstal, is een hooiruif. Stephanie heeft een fantastische oplossing tegen bevriezend water in de winter gevonden: een automatische waterbak. In de geïsoleerde kunststof bak zit een pomp. De paarden drukken met hun neus de bal naar beneden als ze willen drinken. Door dit vlottersysteem wordt de pomp geactiveerd en gaat het water stromen. Stephanie: “Het is zo fijn dat ik in de winter niet hoef te sjouwen met jerrycans vol water!”
Weides en tracks
De paarden mogen even de wei op om onder de sneeuw nog wat gras te plukken. Rose en Dora lopen vrolijk met hun neuzen door de sneeuw. Om de gehele wei loopt een paardenpad, een track. Ook tussen de weiden door zijn deze paden aangelegd. “Ik heb hier meteen een tip”, zegt Stephanie: “maak je track niet te breed! De track aan deze kant is haast geen track te noemen, maar een langgerekte weide. Met een track wil je je paarden juist stimuleren om door te lopen. Je wilt ze activeren en motiveren tot meer beweging. Maak je hem zo breed als deze, dan staan ze er gewoon op te grazen. Wég motivatie om te lopen!” Stephanie lacht: “Je leert al doende, zo met paarden aan huis”. De track die aan de andere kant van de paddock uitkomt is een stuk smaller. Deze wordt duidelijk veel meer als looppad gebruikt, precies waarvoor hij bedoeld is.
Beschutting
De paarden kunnen als ze willen 24/7 de inloopstal gebruiken om te schuilen voor zon of slecht weer. Stephanie heeft echter ook gezorgd voor natuurlijke beschutting: er zijn verschillende bomengroepen aangeplant tussen de verschillende weides. Ook zijn langs de buitentracks houtwallen die voor schaduw zorgen en de wind kunnen breken. “Bij de keuze voor de nieuwe bomen hebben we goed opgelet of deze wel geschikt zijn voor paarden. Het moet geen kwaad kunnen als de paarden af en toe een blaadje of takje snoepen”, vertelt Stephanie.
Plannen voor later
“Ik heb nog een heleboel plannen voor een nóg betere inrichting”, zegt Stephanie. Ze droomt over een paardenzwemvijver. “En met het zand dat met het graven van die vijver naar boven komt, wil ik heel graag een heuvel aanleggen. Paarden houden ervan om op een hoger punt op de uitkijk te staan.”
Ik ben ervan overtuigd dat Stephanie’s kudde nu al een heerlijk paardenparadijs heeft! Wie weet mogen we in de toekomst nog eens komen buitenkijken. Als alles in het voorjaar weer groen wordt, is het buitenkijken nóg leuker.
Meer info
Wil je meer informatie over de begeleiding en equitherapie die Stephanie op haar boerderij aanbiedt? Kijk dan op haar website.
Meer informatie over hoefschoenen en welke hoefschoenen voor jouw paard geschikt zijn? Kijk op de website van HoofWear.
Marianne Gloudemans
Redactie NatuurlijkPaarden.nl
Blogs
Comments
Dag Marianne,
Hoe heb je dat geleerd om met een bel geluid de paarden van de wei laten komen?
Hallo Peter,
het is een manier van conditioneren. Je leert je paard dat hij iets lekkers krijgt als hij een bepaald geluid hoort. In dit geval betekent de bel: ‘etenstijd!’ Je kan dit aanleren door met je paard te oefenen. Luid de bel (of maak een speciaal geluid dat alleen voor die situatie wordt gebruikt) en geef hem direct iets lekkers. En dat een aantal keren achter elkaar. Na een aantal keren dichtbij je paard oefenen, probeer je de afstand tussen jou en je paard steeds een stukje groter te maken. Uiteindelijk (en dat is vaak al snel!) snapt je paard dat hij naar je toe moet komen omdat er iets lekkers klaarligt als de bel luidt. Succes verzekerd!