Lyme bij paarden door de ogen van een osteopaat

Deze maand staat in het teken van Lyme. Ik vind het fijn dat er op deze manier meer aandacht aan besteed gaat worden, want ik kom het zelf geregeld tegen in mijn praktijk. Sterker nog, de afgelopen jaren merken we een zeer forse toename van patiënten die te maken hebben met een forse Borrelia-besmetting, ook wel de Ziekte van Lyme genoemd.

Bij veel mensen staat de ‘Ziekte van Lyme’ bekend als ziekte ‘ontstaan na de beet van een besmette teek’. Het verhaal hierachter is echter veel uitgebreider. De ziekte kan bijvoorbeeld ook doorgegeven worden door een besmette daas of mug. Wat het verhaal omtrent het behandelen van Lyme extra lastig maakt, is het feit dat de Borrelia-bacterie van vorm kan veranderen. Bijvoorbeeld in de vorm van een cyste, maar ook naar een vorm waarbij hij omringd wordt door lichaamseigen antilichamen, waardoor het eigen immuunsysteem er geen actie tegen kan maken. Het immuunsysteem wordt als het ware om de tuin geleid.

Osteopatische symptomen kunnen ook veroorzaakt worden door de Borrelia-bacterie

Als osteopaat kom ik geregeld parasitaire besmettingen, al dan niet ingekapseld, tegen. Over het algemeen kampen veel van mijn patiënten met problemen rondom het bewegingsapparaat, een van dé indicaties waarvoor ik als osteopaat ingeschakeld wordt. Van de vraag ‘er is íets, maar wat?’, tot bewegingsproblemen, stramheid, stijfheid, van onverklaarbare kreupelheid, tot zwakke spieropbouw. Deze symptomen zijn vaak osteopatisch te verklaren maar kúnnen ook door Borrelia veroorzaakt worden. Daarnaast kan Borrelia nog een waslijst aan andere symptomen geven, zoals ontstekingen, hormonale onbalans, koliek, diarree, slecht genezende wondjes, maanblindheid, jeuk, enzovoorts.

Regulier is dé Lyme-test nog niet goed ontwikkeld. Veelal zijn de bloedtesten vals negatief, en rolt Lyme na meerdere testen alsnog als positief uit de bus. Daarnaast zijn lumbaal puncties, levend bloed analyses en bodyscan onderzoeken die vrij prijzig kunnen zijn. Hoe dan het onderscheid te maken tussen klachten ten gevolge van blokkades in het lichaam (o.a. mijn vakgebied) en klachten ten gevolge van parasitaire belastingen?

Osteopatische behandeling kan de besmetting triggeren

Enkele jaren geleden kon ik zelf dit onderscheid nog niet maken. Ik kwam wel patiënten tegen waarvan ik dacht  ‘wow, wat is hier gebeurd, dit zijn wel heel veel (groeps)blokkades’. Vaak merkte ik aan mijn onderbuik dat er ‘iets niet klopte’. Door mijn samenwerking met natuurgeneeskundigen, werd het mij echter al vrij snel duidelijk. Op het moment dat er een parasitaire belasting aanwezig is, ontstaat er als het ware een therapieblokkade. Behandel ik de plaats waar de besmetting is, dan heb ik in het gunstigste geval geen effect, maar in een ongunstig geval ‘trigger’ ik de plaats waardoor de besmetting als het ware een boost krijgt en ‘ontploft’. Je ziet dan dus een verergering ipv een verbetering.

Uiteraard wil je dit voorkomen en wilde ik kunnen meten of er besmettingen zijn, en zo ja waar dan. De lyme-patiënten zijn dus mijn inspiratiebron geworden om met de Lecher-antenne te gaan werken. Aangestoken door mijn collega’s natuurgeneeskundigen, ben ik drie jaar geleden dan ook de cursus gaan volgen om dit uit te kunnen vogelen.

In sommige gevallen pas ik de osteopatische behandeling aan

Met de Lecher-antenne kan ik uittesten of er een parasitaire, al dan niet Lyme-besmetting, ten grondslag ligt. In sommige gevallen meet je een aanwezigheid van de Borrelia-bacterie, maar werkt deze niet belastend op het lijf. In dit geval kan ik rustig behandelen en vergelijk ik deze ‘besmetting’ met een koortslip. Van een koortslip kom je immers nooit helemaal af: ook al zie je ‘m niet en heb je op dit moment geen koortslip: hij kan in je lijf zitten, maar je hebt er geen last van. In het geval dat ik de Borrelia wél als belastend meet, controleer ik waar de besmetting zit. Op deze plaatsen pas ik mijn technieken aan. De ervaring leert namelijk, dat o.a. manipulaties in dit gebied kunnen triggeren en dat wil ik uiteraard voorkomen. De besmetting zelf moet aangepakt worden door een van mijn collega’s.

Paarden met Lyme complementair behandelen

Lyme-patiënten zijn dus dé patiënten die geweldig complementair de behandelen zijn. Onder andere vanwege het feit dat Borrelia van vorm verandert, is deze regulier vrij lastig te behandelen. Antibiotica heeft vaak enkel in het acute stadium, net na de beet, een goed effect. In een later stadium heeft de reguliere antibiotica vaak maar een tijdelijk effect. De afgelopen jaren lijken we echter een mooi behandelplan ontwikkeld te hebben, waardoor we de Lyme wél kunnen tackelen. De combinatie van therapieën, waarbij enerzijds de parasiet zelf aangepakt wordt en anderzijds ervoor gezorgd wordt dat het zelfgenezend vermogen van het lichaam zo optimaal mogelijk is, lijkt hierbij de oplossing.

Een logische vraag die hierop volgt is ‘hoe bescherm ik mijn dier dan tegen Lyme?’. Een vraag waar niet zo heel snel antwoord op te geven is. Een ding lijkt echter duidelijk te zijn. De Borrelia-bacterie reageert zeer waarschijnlijk op een (chronisch) vervuild lichaam. Belangrijk is dus om het lichaam zo ‘schoon en weerbaar’ mogelijk te maken.

> lees hier meer over Christel