Leren waarnemen – Hoe weet ik waar mijn paard het over heeft?

In Grondwerk, Paardengedrag en communicatie by Bianca Boonacker1 Comment

Ik zal mijn blog starten met oefeningen om jezelf te trainen in het waarnemen. Deze oefeningen werken het beste als je ze ziet als lollig experiment en erop vertrouwt dat het doen en meemaken van deze experimenten voldoende is om iets te veranderen, ook al weet je zelf van te voren niet wat het zal zijn.

Doe de oefeningen, bepaal je er trouw bij en laat de oefening zelf zijn werk doen. Om te werken hebben deze oefeningen niet jouw persoonlijke oordeel nodig, het werkt even goed.

Leren waarnemen

Om de boodschap van een paard te herkennen, zal je die zelf moeten kunnen  waarnemen. Als we willen weten waar een paard het over heeft, dan denken we te vaak dat we heel goed moeten kijken naar hem om het te kunnen zien.

Door die aanname sluiten we al tachtig procent van ons waarnemingsvermogen uit.  Tachtig procent minder kans om te merken waar het paard het over heeft dus!

Wat nu als het ons lukt die tachtig procent wel te benutten? Zien we dan ineens meer? Als we willen zien en weten, gaan we vaak extra goed ons best doen om het te zien. We turen haast, en daarmee vernauwen we ons beeld. We zien letterlijk minder dan dat er te zien is, omdat we het per se willen zien.

Bovendien is de vraag óf het wel te zien is. Misschien is het wel te horen? Of te voelen? Of te ruiken? Of wie weet krijg je ineens ‘zomaar een idee’ en is dat precies waar je paard het over heeft, maar het idee is zo snel gekomen en zo snel gegaan dat je eraan voorbij gaat.

Om de boodschap van een paard of de paarden te leren waarnemen zal je jouw eigen waarneming moeten trainen. Start bijvoorbeeld met luisteren.

Oefening 1: start met luisteren

Neem een week de tijd voor deze oefening. Gedurende die week zeg je eens helemaal niets als je bij je paard bent. Het is maar een week, maar het kan echt stil zijn als je dat niet gewend bent. Bepaal jezelf bij deze oefening, het is goud waard als je dat lukt.

Goed, je bent dus een week lang elke dag stil als je bij je paard bent. Je praat tijdens het borstelen niet met stal genoten, niet met je paard, niet in jezelf, je bent stil. Als je al iets tegen je paard zegt mag het alleen iets zijn wat hij wél mag doen. Dus stel hij schraapt met zijn voet, dan zeg je niet boos “éh éh, niet doen”  maar je zegt in plaats van wat hij niet moet doen juist wat ie wél mag doen. Bijvoorbeeld halt, of stap en geeft daarmee aan wat hij wel moet doen.

Verder ben je stil. Je luister wel naar wat er intussen te horen is. Hoor ik vogels fluiten, hoor ik mijn borstel in een ritme over de vacht gaan, hoor ik de tractor van de buren, hoor ik hooi etende buurpaarden, hoor ik voetstappen. Proest of snuift er een paard. Een week lang ga je luisteren in plaats van dat jezelf geluid maakt. Alles wat je met je beide oren kan horen, neem je zonder oordeel er over te hebben waar. Je bemerkt slechts hoe het klinkt.

Als stalgenoten je vragen waarom je ineens zo ongezellig bent, geef je aan dat je mee doet aan een experiment waarin je een week lang niet mag praten in de buurt van je paard en wel mag luisteren naar geluiden.

Nu je gaandeweg steeds meer gaat horen, realiseer je dan eens dat een paard zijn gehoor tien tot twintig keer zo sterk is als dat van jou! Voor jouw paard is er dus tot wel twintig keer meer te horen en te beleven via de oren. Probeer ook eens waar te nemen of er nog meer te horen is dan dat wat jij nu hoort. Wat zal hij of zij nu meer horen dan jij? Merk je daar iets van?

Dat is de eerste oefening in het trainen van je waarnemingsvermogen. Veel plezier met oefening één.
Vind je het leuk om je ervaringen te delen? Laat me dan weten wat je opviel.

Volgende keer oefening twee. Steeds dichter bij je paard…

> lees hier meer over Bianca

Comments

Leave a Comment