Alweer een jaartje in Slabroek

Wauw, wat gaat de tijd soms snel hè. Alweer een jaar geleden verhuisden we naar ons droomplekje in Slabroek. Een plek die ik al kende vanuit uitstapjes met school en mijn moeder, en later van buitenritten vanuit de pensionstal. Een droomplekje wat we zomaar konden bemachtigen door een combinatie van heel hard werken, slimme keuzes en een laatste zetje geluk.

Waar wij, de paarden en de katten ons direct thuis voelden en nu elke dag genieten van de ruimte, de rust en de prachtige bomen. Waar in iets minder dan een half jaar de basis van ons paddock paradise ontstond en we nu eindelijk bijna klaar zijn met de binnenkant van ons eigen huis. Waar ik mijn paarden precies zo kan houden en voeren als ik wil, ik alles kan ontdekken en uitproberen en waar ik dit voorjaar een prachtige kruidentuin wil gaan aanleggen. Het leek me leuk om na een jaar eens terug te kijken. En zo bij het selecteren van de foto’s zie ik dat er toch wel een hoop is veranderd!

Eerste keer in de wei

Omdat we maar drie weken hadden om het huis voor onszelf bewoonbaar te maken, was een compleet paddock paradise in het begin niet haalbaar. Daarom hebben we de wei opgedeeld in een paar vakken en een lang pad. Daar moest natuurlijk heel hard over gegaloppeerd worden!

Alert rond aan het kijken en tussendoor vooral lekker eten.

Na een paar weken

De schuilstal stond er al, maar er was nog bijna geen bestrating. Dat betekent blubber!

Ze hebben goed hun best gedaan met gras eten. Zoals je ziet was de bosrand toen nog afgesloten.

En toen was er sneeuw

Na een paar weken al. Het was echt prachtig, maar we waren er niet op voorbereid. Na een avondje stappen erachter komen dat de waterleiding bevroren was en met iets teveel wijntjes op emmers water sjouwen. Ja, dat was een succes ;)

Tip: witte prikstokjes en witte draad werken niet fantastisch op witte sneeuw. Ze hebben werkelijk alles omver gelopen. Maar mooi was het wel!

Begin van een nieuw jaar

De paarden waren ondertussen al heel erg goed gewend en hebben goed hun best gedaan op het gras. Ik kon alleen nog niet echt lekker met ze trainen, er was nog geen bak en alles was bevroren en glad.

Klusmaand

In februari hebben we erg veel geklust. De bosrand kwam erbij, wat zorgde voor heel veel extra meters bewegingsvrijheid.

En Bart ging aan de slag met wat mooie hekken en poorten van ‘afvalhout’. Daar ben ik nog steeds super blij mee.

De paarden vonden het ook meteen interessant. Ik was toen helemaal klaar met de winter, dat weet ik nog goed. Dat grote huis op de achtergrond is trouwens niet van ons ;)

Start van ons paddock paradise

En in maart begonnen we met de aanleg van ons paddock paradise! Vooraan kwam de wei, achteraan de trainingsbak. Eigenlijk had ik ze eerst andersom bedacht, maar qua type grond was dit een betere optie. De vloeiende lijnen hebben we op gevoel uitgezet, dit is echt helemaal super! Ik kan iedereen aanraden om zoveel mogelijk met vloeiende lijnen te werken: het stimuleert beweging en kijkt gewoon veel mooier.

En de prikstokjes zijn palen geworden, mét stroom tegen hongerige Shetlanders.

Lente!

En in april was daar eindelijk de lente. Hier klom Bart in een grote boom in onze voortuin en maakte een foto vanuit de lucht. Gaaf hè! Je ziet de vorm van onze wei nu heel goed.

Bestrating

In mei werd de bestrating aangelegd. Dit was wel een investering maar ik kan het iedereen aanraden. Fijn voor jezelf en voor de paarden.

Zomer in Slabroek

Ons paddock paradise was nu voor zover af. De bak achterin had ondertussen ook palen in plaats van prikstokjes, en de bestrating is volledig in gebruik genomen.

Wat een natuurpracht hebben we in onze achtertuin. Ik ben echt van die bomen gaan houden! De wei heb ik niet zo mooi gekregen als ik wilde, maar dat is een projectje voor volgend jaar. De paarden hebben er in ieder geval wel van genoten.

Er waren deze zomer veel vliegen, maar de hoeveelheid dazen en horzels viel me alles mee. De dazenvallen hielpen heel erg goed en de paarden stonden veel in de schuilstal.

Najaar

In het najaar hebben we niet veel meer geklust, maar ik heb wel veel met de paarden gedaan. Buitenritjes met Bliss bijvoorbeeld.

En Smurfje kreeg een spetterend nieuw halster. Voor ons een mijlpaal, want het oude halster dat ze eigenlijk altijd om had ging definitief af. Ze had weinig vertrouwen in de mens en anders kregen we haar niet te pakken. Nu loopt ze gewoon zonder halster en krijgt ze haar roze diva-outfit aan als we haar vast willen houden.

Schuilstal in de bosrand

En het laatste project: een ‘schuilstal’ in de bosrand. De basis staat, het is nu vooral leuker maken.

Hier voer ik nu bijna elke dag, echt een leuke aanvulling.

Op naar het nieuwe jaar

Nu gaan we weer de winter in. Dit keer wel voorbereid op regen, vorst en sneeuw: ik hoef gelukkig niet meer met emmers te slepen en de paarden hoeven niet meer in de blub te staan. Volgend jaar zullen we ons paradijsje uitbreiden met meer beplanting en wil ik proberen om de wei op een natuurlijke manier in topvorm te krijgen. Op naar het nieuwe jaar!