We zien het zo graag, onze paarden op de wei. En de paarden zelf vinden het ook erg fijn. Toch geeft suikerrijk gras voor veel paarden problemen, vooral bij paarden met hoefbevangenheid, insulineresistentie en stofwisselingsproblemen. Een bekende en veelgebruikte oplossing om de grasinname te beperken is een graaskorf.
Maar laten we eerlijk zijn: er zijn maar weinig paarden die ons die graaskorf in dank afnemen. Er een vinden die goed past én goed blijft zitten kan nog een hele uitdaging zijn. Over het algemeen wordt de graaskorf gezien als een efficiënt en goedkoop middel om de grasinname te beperken. Er zijn allerlei onderzoeken die aantonen dat een graaskorf ervoor zorgt dat een paard minder gras tot zich neemt. Op zich nogal logisch natuurlijk. Een kanttekening hierbij is wel dat uit onderzoekt blijkt dat zodra paarden na met graaskorf weer zonder graaskorf de wei op mogen, ze juist méér gaan eten.
Graaskorven hebben invloed op gedrag
Uit recent een onderzoek van de Universiteit van Minnesota bleek ook dat de keuze voor type gras anders wordt als een paard een graaskorf draagt. Ook zijn er gevallen bekend dat paarden een soort stalondeugden gaan ontwikkelen, zoals hoofdschudden. Hieraan zie je al dat een graaskorf invloed heeft op het gedrag van paarden.
Hebben graaskorven ook invloed op communicatie?
Communicatie is voor paarden van levensbelang. Door communicatie kunnen paarden elkaar herkennen, sturen, is er leiderschap in een groep en kunnen ze vluchten. Paarden communiceren meestal zonder geluid, zodat ze minder aandacht van roofdieren trekken. De oren van een paard zijn erg belangrijk om de omgeving te scannen.
Paarden communiceren door middel van reuk en geurstoffen, geluiden en visuele signalen zoals bewegingen, lichaamstaal en lichaamshouding met bijbehorende intentie en energie. Ook aanraking is een heel belangrijk onderdeel van de communicatie van paarden, zeker onderling. Vaak wordt bij aanraking de mond gebruikt. Paarden knabbelen, likken, jeuken, schuren en bijten met hun mond. Vriendjes groomen en verzorgen elkaar. Dit zorgt voor rust, vertrouwen en een sterkere onderlinge band.
Beperk je een paard met een graaskorf in zijn communicatie?
Beperk je een paard met een graaskorf dan niet gigantisch in zijn communicatie? De mond is maar een deel van het geheel, maar wel een heel belangrijk deel in het sociale contact en de aanraking. Ik heb hier nog geen wetenschappelijk onderzoek over kunnen vinden, maar mijn gevoel zegt wel dat dit klopt. Wat denken jullie? En vergeet vooral de tastharen niet! Zonder tastharen kan een paard zich niet positioneren. Een graaskorf gaat niet alleen om de mond heen, maar ook om de tastharen.
Om het wat breder te trekken: komt het er eigenlijk niet gewoon op neer dat we paarden die niet tegen gras kunnen gewoon niet op gras moeten zetten? Natuurlijk weet ik wel dat niet iedereen dat zelf in de hand heeft, en dat het in de praktijk vaak betekent dat je moet kiezen tussen met een graaskorf om in de groep in de wei of overdag alleen in de paddock, maar volgens mij komt het in de essentie hier op neer.
Wat vind jij ? Merk je dat jouw paard een graaskorf vervelend vindt of er last van heeft met ‘mondeling’ communiceren?
Niets missen van Natuurlijk Paarden? Tof! Volg ons op Facebook of meld je aan voor de nieuwsbrief.