Naast onze paardenwei hebben wij een bosrand van drie meter breed. Deze loopt over de hele lengte van het perceel, wat het natuurlijk zonde maakt om dit niet bij de wei te betrekken. In de toekomst wordt de bosrand onderdeel van de track, maar voor nu hebben ze er een heerlijk stuk ‘wei’ bij! In dit artikel laat ik jullie zien hoe we dit gedaan hebben.
We begonnen met het verwijderen van de bestaande afrastering. Dit kostte veel tijd omdat het gaas/hek helemaal ingegraven en vastgepind was.
Met het weghalen van de oude afrastering kwamen er wat stukken vrij die nog niet afgesloten waren. We hebben daar een nieuwe afrastering gemaakt van oude en nieuwe weidepalen. De nieuwe hebben we in de grond gezet, van de oude heeft Bart de horizontale balken gemaakt.
Hij heeft ze hiervoor doormidden gezaagd en inkepingen gemaakt om ze aan de paal vast te kunnen maken. De horizontale balken zijn lekker ‘uit de losse pols’ vastgemaakt, we houden niet zo van rechttoe rechtaan.
Dit geeft wel een mooi natuurlijk beeld zo toch? De uitstekende delen van de staande palen heb ik op dezelfde lengte afgezaagd. Het geeft echt heel veel ruimte zo.
Dit was echt een feest. Ik heb alle klimop verwijderd, maar wat is dat een rotplant zeg! Verder hebben we wat jonge eiken verwijderd en de grotere eiken gesnoeid. Voor de rest laat ik het even zo. Het idee is dat de paarden ook wat te knabbelen hebben en extra snoeien kan altijd nog. Eerst maar eens kijken hoe alles groeit.
Aan de andere kant bij de stal bleef er ook een heel stuk open. Hier wilde ik graag een stukje overhouden om mijn kruiwagen en mestvorken en dergelijke neer te zetten. Een poortje is natuurlijk wel erg luxe! Bart heeft de poort zelf gemaakt, ook weer van oude weidepalen.
Daar moest natuurlijk ook nog een stuk afrastering bij. Daar heeft Bart gekapte berkenbomen voor gebruikt.
De berkenstammen zijn vastgemaakt aan twee dikke weidepalen en aan de boom. Bart heeft hiervoor speciale rvs schroeven gebruikt.
Prachtig is ie hè? Ik hou echt van die natuurlijke look! Deze afrastering was veel minder werk dan de andere. Het poortje maken kostte wel weer meer tijd.
De paarden hebben ‘m ook goedgekeurd en er al uitgebreid aan geknabbeld.
Al met al hebben we er zo’n drie korte dagen over gedaan, waarbij Bart het meeste werk heeft gedaan en ik hem heb geholpen. Het weghalen van de oude afrastering kostte meer tijd dan gedacht. Omdat we alle weidepalen al hadden, was het niet zo’n duur project. De schroeven en sluiting voor de poort kostten € 150,-.
Hoe bevalt dat nou, zo’n bosrand?
De bosrand is echt een mooie aanvulling op de wei. De paarden staan veel tussen de bomen en schuilen graag tegen de wind. Omdat de bosrand iets hoger ligt dan de wei gebruiken ze die verhoging zelfs om tegenaan te liggen.
Het eten en knabbelen valt best wel mee, ik heb nog geen grof beschadigde bomen gezien. Ze eten wel van de kleine uitlopers, maar dit is vooral als ze zich vervelen of geen hooi hebben. Ik moet natuurlijk wel uitkijken met de eikenbomen. Nu eten ze er niet van, mochten ze dat in de toekomst wel gaan doen dan snoeien we die nog wat verder terug.
Binnenkort wordt achterin de wei wordt een stuk omgeploegd tot ‘bak’, voor bij de stal wordt de bestrating uitgebreid. Zodra dit gedaan is gaan we de track uitzetten. Hou jullie op de hoogte van de volgende stappen!