Buitenkijken bij Capg’s Paradise

– door Caroline Goossens

Sinds 2008 zijn wij gevestigd in Eksel op een terrein van ongeveer 1ha. In die tijd hadden we nog geen PRE’s enkel een BWP-ruin Prince en een Belgisch Trekpaard Carlito. De (gehuurde) weide bestond uit twee grote delen, wat ons niet handig leek en zo ontstonden de eerste twee paden en één uitlooppaddock aan de stal.

De start van ons klein paradijs …

In 2010 kregen we het aangrenzende grasland van Natuurpunt in beheer, wat de totale oppervlakte naar ongeveer 3ha bracht. Het grote voordeel van dit bijkomende stuk was dat het niet ingezaaid was met “koeiengras”, maar met een mengeling van verschillende grassen en kruiden. De weides aan de beekkant waren voor meer dan de helft begroeid met riet, maar na enkele jaren weidebeheer, eerst door te hooien (met hulp van onze Carlito) en daarna door begrazing, hebben we de “overwoekering” terug kunnen dringen tot de grachten en is er plaats vrijgekomen voor een prachtig gras- en bloementapijt. Spijtig genoeg stond er al vanaf de start Sint-Jacobskruiskruid, met de jaarlijkse strijd tegen dit pestkruid tot gevolg …

Met de uitbreiding van de weides (en paarden), kwamen we voor de keuze om, ofwel te gaan voor een “klassiek” weidebeheer en de paarden vrij rond te laten lopen over het gehele stuk. Ofwel te gaan voor een “Paddock Paradise” (PP), een idee van de Amerikaan Jaime Jackson, waarbij er een pad (“track”) doorheen het weideperceel wordt aangelegd. We kozen voor de tweede optie doordat we zo meerdere weides verkregen én doordat het padensysteem ons de mogelijkheid geeft om de paarden op te delen in verschillende groepen. Onze twee ruinen Prince en Carlito kregen namelijk sinds 2011 het gezelschap van enkele PRE’s waaronder een hengst. Dit zorgde ervoor dat de opsplitsing van de kudde een must werd. Een hengst kun je niet zomaar in een groep paarden plaatsen! (Zie hieronder meer over hoe wij onze hengst houden in een PP.)

Opbouw Capg’s paradise

Ons weiland (zie grondplan hieronder) is opgedeeld in verschillende weides (groene cijfers) verbonden door paden. Deze “tracks” hebben gemiddeld een breedte van 3m met een verbreding daar waar het pad afgesloten kan worden (rode strepen). Alle paden starten vanuit één van de drie uitlooppaddocks aan de stallen (gele letters) met elk hun eigen schuilstal en waterbevoorrading. De mogelijkheid tot afsluiten van de paden zorgt ervoor dat we tot drie afzonderlijke groepen kunnen houden en dat iedere groep tot iedere weide geleid kan worden. Zo kan een paard dat staat in PP3 tot weiland n°I geraken, zonder in aanraking te komen met een paard in PP1 of PP3. Het padensysteem en het uit elkaar plaatsen van de voor het paard interessante elementen, zoals eet- en drinkplaatsen, beschutting, … heeft ook tot voordeel dat de paarden uitnodigt worden om rond te trekken, net zoals ze zouden doen in het wild.

Onze Paddock Paradise doorheen de seizoenen

Tijdens de lente-zomer-herfst kunnen onze paarden (onbeperkt) op het grasland. We proberen dagelijks de weide te wisselen om intensieve begrazing uit te sluiten en het grasland de mogelijkheid te geven zich te herstellen. Het is een heerlijk zicht om de paarden zo in een volle weide te zien staan, niet “vol” met groen-blauw gras, maar met allerlei grassen/kruiden die bij voorkeur in bloei staan.

In de wintermaanden staan de paarden enkel op de looppaden en de uitlooppaddocks en krijgen zij hooi bijgevoerd uit onze zelfgemaakte hooibakken. We proberen de hooihoeveelheid aan te passen aan de noden van de paarden op dat bepaald moment om verspilling tegen te gaan. Wij maken hierbij geen gebruik van slowfeeders doordat wij van mening zijn dat bepaalde slowfeeders een paard verplicht op een onnatuurlijke wijze te eten en ook het gevaar dat de tanden gaan slijten. We hebben wel het geluk dat enkel onze hengst Gayo er soms een zootje van maakt, en dat we niet zitten met veelvraten. Als de paarden genoeg hebben, stoppen ze met eten en gaan ze luieren …

Een hengst in onze Paddock Paradise

Zoals je hierboven kon lezen, is een deel van onze drijfveer te kiezen voor een Paddock Paradise de aanschaf van een hengst geweest. Wij wilden hem geenszins afzonderen van de rest van de paarden en gingen zo experimenteren met het PP-principe. Zo kunnen de “tracks” of bepaalde weides gebruikt worden als een “no horse”-zone om de afstand tussen de paarden veilig te houden. Dit wilt niet zeggen dat Gayo helemaal geen fysiek contact kan maken met de rest, want in de uitlooppaddocks is de scheiding minder breed (0,5m). Het is leuk te zien dat als de paarden in de paddock staan, ze vaak goede dag zeggen tegen hun vriend Gayo, zeker als één van de merries hengstig is …

Wilt dit zeggen dat Gayo bij ons een solitair leven leeft? Neen, hij wordt ingezet als dekhengst, wat betekent dat hij in de lenter-zomer-maanden af en toe een merrie op bezoek krijgt. Als dit zo is, komt zij in zijn deel van de PP te staan. Een heerlijk zicht dat het eerste moment Gayo de baas probeert te spelen, maar dat hij uiteindelijk toch moet luisteren naar haar. De daarop volgende herfst en winter blijven ze bij elkaar tot net voor de geboorte van het veulen. Dan verhuist de merrie naar een aangrenzende weide, om daar rustig te kunnen bevallen. Opmerkelijk is dat onze merries altijd in de buurt van Gayo bevallen. Zo kan hij een oogje in het zeil houden zeker?

Slot

Voor ons is een Paddock Paradise de ideale manier om een hengst te houden, zelfs naast een andere groep paarden. Het zorgt ervoor dat ook hij de bewegingsvrijheid én het sociaal contact krijgt die hij nodig heeft. Dit is natuurlijk niet mogelijk voor iedere hengstenhouder of bij iedere hengst. Maar wij hopen dat het mensen doet beseffen dat het niet standaard uitgesloten dient te worden.

Bron tekst en afbeeldingen: CapG-Horses