De verhuizing

In Persoonlijk by Linda Lebesque4 Comments

Dit weekend zijn we verhuisd. Zo’n periode is best stressvol en onrustig, maar we hadden er ongelooflijk veel zin in. De verhuizing van de paarden is heel erg goed gegaan. Kijken jullie weer met me mee?

1

Annedee was zo lief om me te komen helpen, net als Lisanne die de foto’s gemaakt heeft. Extra handjes zijn echt wel welkom met drie paarden! Bedankt!

2

De paarden zijn verhuisd door Rafaela van de Brabantse Paardentaxi. Zij heeft Lucky al eens eerder vervoerd en beide keren is dit echt super goed bevallen. Echt een aanrader!

3

Als leider van de kudde mag Lucky natuurlijk als eerst.

4

Hij moet altijd eerst even kijken maar laadt daarna braaf.

5

Zo, hoppa! In de vrachtwagen werd hij ondanks het volle hooinet wat onrustig. “Waar blijven mijn dames nou?!”

6

Snel Smurf gehaald, maar die wilde niet. Het handige van zo’n kleintje is dat je die zo oppakt, haha.

7

Daar dacht Smurfje toch anders over. Ninja sprong!!! Charmante foto van mij ook.

8

Bliss stond ondertussen nog keurig vast maar werd wel een beetje onrustig. Daarom haar maar even opgehaald, Smurf bij Annedee achtergelaten en Lucky werd ondertussen gekalmeerd door Rafaela.

9

Bliss begon wat fanatiek maar ik kon haar na een paar passen alweer rustig krijgen. Bij haar weet ik dat het goed komt met laden. Ze moet eerst even kijken, dan even nadenken en dan moet je gewoon wachten. Mevrouw bepaalt zelf wel wanneer ze vertrekt.

10

Als de eerste voetjes erop staan wordt ze uitgebreid beloond met stem, kriebels en een snoepje. Dat smaakt naar meer!

11

Oké dan. Smurfje liet zich daarna met een kleine aanmoediging makkelijk laden.

12

Niet grappig.

13

Vanuit de cabine kon ik ze mooi in de gaten houden. Ze stonden heerlijk te eten, niets aan de hand. Voor Smurfje hadden we er wat plukjes hooi uit getrokken ;)

14

Charmant. Ik heb er meer moeite mee dan Smurfje. Ik liet haar gewoon zelf lopen, dat ging beter dan achter mij aan.

15

Daarna Bliss. Vooruit eruit is toch wel erg fijn, ze hadden er totaal geen moeite mee ondanks dat het best steil was.

16

Lucky was ondertussen bang dat ie achtergelaten zou worden en wilde er snel achteraan. Ik heb hem even ingefluisterd dat ie rustig zou kijken waar hij loopt.

17

En dat deed ie braaf. Wederom lijk ik er meer moeite mee te hebben dan de paarden, haha.

18

Niet lang getreuzeld en meteen losgelaten in het weitje. In de eerste instantie moest het gras natuurlijk even geproefd worden.

19

En toen zagen ze het… Een koe met een zwart hoofd. Aaaah!

20

Die bui zag ik natuurlijk al hangen. Ik had hiervoor een lang pad naar achteren gemaakt op het stuk dat het meest vlak en zonder kuilen was. Zo kunnen ze veilig sprintjes trekken.

21

Even de spanning er uit.

22

En weer Heel Hard terug galopperen.

23

Daarna eten en de dekentjes, halsters en beschermers af. Bliss heeft nog een paar uur naar die koe staan staren voordat ze besloot dat die haar waarschijnlijk niet aan ging vallen.

Ze wennen al erg goed. Ze zijn alles aan het ontdekken, eten, drinken, rennen, rusten en rollen. Vanochtend zag ik Lucky zelfs als liggen, dat vind ik altijd een goed teken. Ik laat ze stukje bij beetje het gras kort eten omdat ik niet wil dat ze teveel in één keer binnen krijgen, daarnaast krijgen ze gewoon onbeperkt hooi (op de grond en in slowfeeders). Over een paar dagen het trainen maar weer eens oppakken en lekker de omgeving gaan verkennen. Heb er zin in!

Comments

  1. leuk om je verhalen te lezen. Wij zijn ook bezig met het vinden van ons droomplekje (huis met grond) om onze eigen paddock Paradise te beginnen. Wij hebben nu alleen een 2,5 jarige die nog in de opfok staat maar zodra die naar huis komt zal daar een rijpaard en 1 of 2 gezelschapsponies bijkomen. Je blogs zijn heel leerzaam om een idee te vormen hoe wij het willen gaan doen. Ik zal je ervaringen met interesse blijven volgen.

Leave a Comment