Afgelopen week was het weer wisselvallig, maar ik ook. Ik was best veel aan het balen. Van de modder, van al die mest en van mijn verwarring tijdens het werken met de paarden. Maar natuurlijk waren er ook veel fijne momenten. Ik kan bijvoorbeeld intens genieten van blije paarden in het zonnetje op de wei en een prachtige glanzende wintervacht. Kijken jullie met me mee?
Ik word dus echt een beetje gek van die modder. Nu is het de afgelopen tijd nog helemaal niet zo nat geweest, maar de paddock is op sommige plekken echt heel modderig en droogt niet meer op. Gelukkig heb ik ook nog heel veel droge stukken, maar de stukken waar we doorheen moeten lopen zijn één en al ellende. Het vervelende is dat ik er weinig aan kan doen, ik mag namelijk niet zoveel op dit stuk grond. Omdat we een ander huis willen kopen, willen we op dit moment ook niet te grote investeringen doen. Ik gebruik de grasmatten als tijdelijke oplossing, maar als iemand een goede tip heeft dan hoor ik dat graag!
Afgelopen week had ik een paar dagen last van mijn voet en die heb ik dan ook wat rust gegeven. Na een paar dagen geen mest ruimen betekent dat natuurlijk in één keer heel veel mest ruimen. Ik blijf me verbazen hoeveel die beesten eigenlijk poepen. Bart hielp me met uitmesten :)
Heerlijk vind ik dat, die wintervacht. De natuur regelt een dikkere vacht en zolang je zorgt voor genoeg eten kunnen ze zich altijd warm houden. Bliss wordt een beetje stekelharig, ze is dan net een tekkel.
Lucky wordt prachtig wollig diep zwart. Hij maakt echt een hele mooie vacht aan. Jammer hè, die twee witte plekken op zijn neus? Ik heb hem een keer op de wei laten staan met een halster om. Toen ik het halster er na anderhalve dag afhaalde zaten er schuurplekken op. Gelukkig geen wonden, maar zijn haar is daar spierwit terug gegroeid. Ik ben nog een list aan het verzinnen om het weer zwart te krijgen. Watervaste stift? Haarverf? Ach ja, hij ziet er zelf niks van.
Smurfje bereidt zich al vanaf de eerste dalende temperaturen voor op een hongerwinter. Haar zullen ze in ieder geval niet koud krijgen!
Hier zie je dat ze een beetje ruzie hebben gehad, ik vermoed Bliss en Lucky. De beet is erg oppervlakkig en was een klein beetje dik, maar dat was na een paar dagen helemaal weg. Dit soort oppervlakkige bijtplekken is eigenlijk het ‘ergste’ dat ik heb meegemaakt in mijn minikudde. Als je zorgt voor een goede samenstelling in de groep en voldoende ruimte om te vluchten hoeft er helemaal niets geks te gebeuren, en als ze een keer ruzie hebben kunnen ze heel wat hebben.
Verder heb ik het momenteel een beetje moeilijk in mijn lessen. Een belangrijk aandachtspunt is voor mij duidelijk zijn naar de paarden (en ook naar mensen trouwens). Nu ik allemaal nieuwe dingen leer word ik snel onzeker dat ik iets niet goed doe, wat die duidelijkheid naar het paard toe al helemaal niet ten goede komt. Het is gewoon heel erg moeilijk om al die oude gewoonten los te laten, helemaal als je je de nieuwe nog niet helemaal eigen hebt gemaakt. De uitwerking van die verwarring en miscommunicatie merk ik echt heel erg duidelijk als ik met de paarden bezig ben. Gewoon volhouden en dan komt het vanzelf weer goed zullen we maar zeggen.
Komende week heb ik twee keer les, één keer met Lucky en één keer met Bliss. Die extra begeleiding vind ik heel erg fijn. En dan mag ik van mijn lieve buurvrouw ook nog haar prachtige 20×60 bak gebruiken tijdens de les. Voor de site staan er leuke artikelen op de planning én een winactie op Facebook.
Wat ga jij deze week doen?