Mijn grootste droom is waarheid geworden, mijn paarden staan heerlijk bij mij aan huis. Geen pensionstal meer waar de regels net niet helemaal zijn zoals je ze zou willen en niemand die op mijn vingers kijkt. Ja, ik ben een tikkeltje perfectionistisch.
Vier jaar geleden kreeg ik samen met mijn man de kans om een huis met wat grond te kopen. Dat is precies wat ik wilde! De paarden heerlijk aan huis en alles regelen zoals ik dat graag zou willen. Na een korte verbouwing, het laten plaatsen van een stal en het afzetten van de paddock en de weides kwamen ze naar huis. Wat hebben we allemaal genoten van het moment dat ze de wei in mochten en hun nieuwe plekje mochten verkennen!
Na een paar maanden rust kwam er echter een klein stukje gemis, stalgenootjes. Die heb ik thuis niet, en naast mijn man heb ik niemand om mee te overleggen en mee te kletsen. Soms mis ik de gezelligheid die ik op stal had en mijn vriendinnen die me meehielpen. Uiteraard heb ik bewust deze keuze gemaakt en ben ik nog steeds enorm blij dat ze zo dichtbij staan.
Paard nummer drie
Sinds halverwege vorig jaar is paard nummer drie erbij gekomen. Stiekem is dit echt mijn droompaard. Ik was dan ook zo blij dat ze erbij mocht komen. Mijn paarden en dit paard kenden elkaar al, maar toch wilde ik ze voorbereiden. Ik heb enorm veel met ze gepraat, verteld dat er nog een paardje bij kwam en wanneer dit ging gebeuren. Ik heb zelfs via een tolk gevraagd of ze hier alle drie akkoord mee waren. Gelukkig, ze waren het er alledrie mee eens. Het nieuwe hoofdstuk kon beginnen.
Een nieuwe situatie
Het moment dat ik met het derde paard op mijn oprit stond besefte ik het me pas echt: slik, nu zijn het er drie. Hoe ga ik dit doen? Al snel bleek dit paard best veel trauma’s te hebben en was het ook niet echt rustig in de kudde. Ik dacht nooit na over angst voor tuinsproeiers, verlatingsangst en paarden die uit paniek zichzelf lostrekken. Laat staan dat een paard wat net zo groot is als ikzelf dit zou doen! Uiteraard ben ik meteen met haar en de andere twee aan de slag gegaan. Ik heb haar, zoals ik dat zelf noem, emotioneel gerevalideerd. Wat een opgave was dat en wat hebben we veel geleerd. Daar vertel ik je in mijn volgende blog meer over.
Uiteindelijk hebben we de situatie zo gemaakt dat we allemaal gelukkig waren met onze nieuwe situatie. Toch bleef drie al een uitdaging qua tijd en trainen. Hoe zorg je ervoor dat ze allemaal gelukkig zijn en voldoende aandacht krijgen zonder dat er één voorgetrokken wordt? Je snapt het al, dit was even goed wennen. Ik ben dan ook echt benieuwd hoe jij, als je ook een dergelijke situatie hebt meegemaakt, dit aan hebt gepakt.
Drie was nog niet genoeg..
Je voelt hem al aankomen, drie paarden was blijkbaar nog niet genoeg. Na deze zomervakantie is de moeder van mijn paard erbij gekomen. Ik denk dat ik vanaf dit moment mijn paardendroom zag veranderen in een nachtmerrie.
Ik heb eigenlijk geen plek voor vier paarden, maar gezien het toch zomer was en ze lekker veel buiten stonden was dit niet echt een probleem. Toch merk ik dat er langzaam steeds meer kleine ongelukjes gebeuren. Ook mijn positieve vibe op stal is langzaam negatiever aan het worden. Bedenk je goed dat vier paarden veel drinken, eten, poepen en aandacht vragen. Iets waar ik met drie weinig last van had, maar met vier is dit een heel ander verhaal.
Inzicht
Dit soort situaties vragen veel van mijn energie. Ik ben nogal perfectionistisch, wil alles graag zo goed mogelijk voor iedereen doen en verlies hierbij mezelf uit het oog. Kortom, ik verviel in mijn oude patronen. Tijd om even tot mezelf te komen en me af te vragen wat ik nu eigenlijk wil. Na een korte meditatie en visualisatie kwam ik erachter dat mijn paardendroom langzaam aan het veranderen is. Ik voel me fijn bij het doorbrengen van mijn tijd met mijn twee pony’s. Ik hoef niet te rijden, ik hoef niet met ze te werken, gewoon zijn is voor mij meer dan voldoende. Het is tijd dat de rest naar een ander huisje gaat waar ze iemand gelukkig kunnen maken. En dat gaat gebeuren.
En nu?
Natuurlijk stopt mijn paardendroom hier niet. Hij krijgt wel een andere invulling. Zo ga ik binnenkort met een paardencoach coachsessies met ze organiseren. Ook is mijn bedrijf aan het veranderen. Ik wil niet alleen natuurgeneeskundig advies geven, maar ik wil jou ook gaan begeleiden bij dit soort moeilijke situaties. Het maken van keuzes en/of beslissingen die je maakt vanuit je hart. En zelfs met het inzicht krijgen in oorzaken van deze situaties. Kortom, ik wil graag aan de slag als coach. Wat kan ik voor jou betekenen?
Cynthia Muller
Holistisch adviseur voor mens en paard & Cranio-sacraal therapeut i.o.
Blogs | CynthiaMuller.nl | Vragen