Een tijdje terug vond ik het nog best een beetje gênant, maar nu niet meer. Ik was bang voor mijn paard. Ik denk dat iedereen hier wel eens last van heeft en dat het veel mensen dagelijks beperkt in hun omgang met paarden. Dit deed ik om over mijn angst heen te komen, misschien geeft het jou nieuwe inspiratie om ermee aan de slag te gaan.
Ik zocht het bij mezelf
Misschien wel mijn grootste ontdekking. Het ligt zo goed als altijd aan jezelf (extreem getraumatiseerde uitzonderingen daargelaten). Ik was bang door het gedrag van Bliss, maar dat werd veroorzaakt door mijn slechte leiderschap en communicatie. Door hier specifiek aan te gaan werken is het langzaam maar zeker beter gegaan. Soms moet je daarvoor echt heel diep in jezelf kijken, maar met een juiste instructeur of coach lukt dat vast!
Ik liet mijn verwachtingen los
Ik heb er bewust voor gekozen om met dit super gefokte sportpaard geen verwachtingen meer te hebben, alleen maar dromen. Samenwerken, plezier hebben, elkaar begrijpen en lekker van het bos genieten. Of dit nu erop zou zijn of ernaast. Dit loslaten was echt even moeilijk, maar werkte daarna heel bevrijdend (nee ik zit er nog niet op, ja ik heb super veel plezier).
Ik accepteerde mijn angst
Het is niet gênant, bijna iedereen heeft er wel eens last van. Het heeft mij erg geholpen de angst uit te spreken naar mijn paard”. Ik heb wat afgekletst: “Ik voel me nu even bang en dat voel jij vast ook, maar dat komt niet door jou want dat zit in mijn hoofd, zullen we nu weer verder lopen?” Ook nu heb ik echt nog wel eens een vlaag angst, die dan ook weer lekker wegvliegt. En dat is prima.
Ik zocht het ook buiten de paarden
Om steviger in mijn schoenen te staan en beter te aarden ben ik gaan kickboksen! En ik ben helemaal verslaafd. Ik voel me fitter, sterker en je leert je ruimte nemen en grenzen aangeven. Precies wat ik nodig had bij mijn paard.
Ik liet iemand anders mijn paard trainen
Dit heeft in mijn hoofd heel veel goed gedaan. Mijn trainster heeft eerst in de bak geoefend en ging daarna gewoon buitenrijden met Bliss. Er gebeurde niks, super braaf. Fotootje via de app, aahh ik wil ook! Daarna was het zo dat als ik angst voelde, mijn hoofd mij vertelde dat die ongegrond was.
Ik geef mijzelf regelmatig een schop onder mijn kont
Ik vond opstappen een tijd heel eng en kon soms best in die angst blijven hangen. Daarom ben ik na iedere keer trainen meerdere keren op en af gaan stappen. Ik vond het niet fijn maar deed het gewoon. Bliss vond het super gezellig want die kreeg de hele tijd snoepjes als ik erop zat.
En toen ging de knop om
Tijdens een wandeling was ik er zo klaar mee dan ik bij elk bankje dat ik tegenkwam op Bliss kwam, drie stapjes bleef zitten en er toen weer af ging. Bliss vond het prachtig (hè hè), maar ik durfde nog niet langer. De volgende dag stond ik te poetsen, heb ik het zadel erop gelegd en ben ik opgestapt. Het voelde goed en ik ben weggereden. Twee dagen laten maakten we onze eerste buitenrit.
Lees ook
- Soms nemen mijn gedachten een loopje met me
- Hoe bereik je die flow
- Wat kun je doen bij eikels in je wei
- Buiten kijken – Wat natuurlijk paarden houden je brengt
- 10 dingen die ik nog niet wist over mijn paarden
Niets missen van Natuurlijk Paarden? Tof! Volg ons op Facebook of meld je aan voor de nieuwsbrief.
Comments
Lastig hoor. Ik heb momenteel ook in angst voor mijn paard. Rij al ruim 18 jaar paard en werk op een manege notabene en normaal komen mensen naar mij als ze iets eng vinden. Het zit zo heb in mei mijn 24 jarige fries in laten slapen vanwege een ernstige blessure. Met dit dier deed ik alles buiten rijden. Zonder zadel rijden echt mijn maatje. In juli kwam er een nieuwe fries op mijn pad alles prima gekeurd uitgeprobeerd hartstikke braaf maar pittig dier geen vuiltje aan de lucht. Toen ging ik een keer rijden en heb ik 1 gaatje te los aangesingeld op een hele ronde fries leek goed te zitten. Toen werd ze vrolijk en ging ik plat met mijn rug tegen de wand van de manege. Gevolg ziekenhuis gekneusde rug lichte hersenschudding. Na 2 weken er weer op. Alles ging goed. Tot dat ik op een ochtend ging rijden en ze ineens onder mij vandaan sprong. Daarna weer erop gestapt . Wil haar voorwaarts rijden en ze gaat bokkend aan de kletter wist haar op een volte te zetten en hield haar hoofd omhoog toen stond ze stil . Ik ontspan en ze zet 1 stap en toen bokte ze mij in 1 beweging er af. Overal spierpijn bond en blauw maar ongedeerd. Daarna aan de longe en ging er een betere ruiter op. Die deed er een half uur over om op te stappen. Daarna was ze braaf. Ben toen les gaan nemen tegen de angst en was er weer bijna over heen in een paar weken stap op een dag op en ze had bewogen en stond dus te dicht bij het op stapje wil haar weg sturen en ze raakt het op stapje ze gaat aan de kletter ik raak met mijn been een paal en ze gaat verder ze komt voor omhoog daarna volgteen er een bok toen heb ik mij rond gemaakt en laten vallen in het midden van de bak. Kwam er weer af met alleen een blauw been. Maar durf nu dus eigenlijk niet meer op mijn eigen paard. Heb weer les genomen maar helpt niet. Paard is erg onzeker en ik ben niet meer de amazone die ik was die bijna alles durfde. Denk er aan om haar te verkopen of in te ruilen . Want ik wilde een paard
Voor recreatie. Heb geen plezier meer in mijn hobby en vind het gevaarlijk.
Oei wat vervelend! Als het echt niet meer te herstellen is, kan ik me voorstellen dat je een ander paard gaat zoeken. Een ander kan er mogelijk zo mee wegrijden. Angst is een vervelend iets, zo nu en dan komt het bij ook weer boven hoor.
Ach wat vervelend.. angst is heel naar en tevens ook iets wat in je eigen hoofd afspeelt. Ik herken het wel bij paarden die ik ooit in het verleden had, verschrikkelijk. Nu naarmate ik ouder wordt en meer ervaring heb opgedaan qua leiderschap en te leren denken als een paard ben ik eigenlijk nooit meer bang, wel doe ik alles doordacht en met gezonde voorzichtigheid. Zodra je een paard leert “lezen” weet je ook wat te doen in bepaalde situaties dat geeft rust!!! Ik vertrouw mijn paarden voor 10.000% procent en daar ben ik enorm trots op.. mijn motto is altijd werk eerst aan de relatie en daarna aan de prestatie.
Desalniettemin blijft het zeer belangrijk dat je een paard koopt wat bij je past, als de klik er echt niet is dan is het misschien beter een andere keuze te maken ook zeker voor het paard. Een paard wil zich veilig kunnen voelen bij zijn ruiter.
Zo heel fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die angst ervaren!en het uiteindelijk toch goed komt.thanks voor dit artikel